„historyczne kopyta imperiów”

zbliżają się święta, radość nie pojęta

czarny szaleje, czarne zrywając pęta

krew niewinnych w amoku przelewa

z wierzących się śmieje, zła ulewa

pod twarzami wielkich tego świata

chce zasiać materializm i obłudę

obudzić kłamstwo, tak lekkie w ustach

tak aby prawdą chociaż pustą, było

obrócić twarze nadal jeszcze ludzkie,

przekrzywić obrzydliwie dusze wieczne

aby człowiek szaleństwem, przed świętami

zaraził się i też pustym obłędem

aby nie wiedział co jest dobre

a co jest karygodnym błędem

i tak odwieczny wróg będzie krzyczał

kopytami po karkach będzie wierzgał

bruk będzie wyrywał, ludzkimi rękoma

flagami obcych machał, dla uciechy imperiów

wkraczał będzie w te niewidzialne sieci

w szklanych kulach, stworzonych ku kontroli

będzie mówił o utraconej wolności

samemu tą wolność dzień w dzień zabierając

bo od lat jego rodzaj walki nie zmienny jest

wpierw dzieląc mówi, że inni dzielą

podpalając będzie mówił, że inni podpalają

a gdy ruiny po sobie i zgliszcza zostawi

resztki kraju między swoich porozrzuca

jak krwawe ochłapy z pańskiego stołu

z tą tylko różnicą, że i nad nim znów

wisieć będzie bez koronny orzeł biały